Sinan Çakaloz

Siz Türk toplumundan ne bekliyorsunuz? Hepimiz rüzgar ekiyoruz ama buğday biçmek istiyoruz... Türkiye'de hiçbir sorunun genel olarak mağduru yok. Mağduru gibi gözüken var. Türkiye'de mutsuz insan sayısı çok azdır. Mutsuzluk iddiasında olanlar vardır.

Hürriyet gazetesi Cuma günleri "en iyi 10" seçimi yapıyor çeşitli konularda. Bu haftanın en iyi 10 seçimi semt pazarları üzerineydi. En iyisi de Salı Pazarıymış. Açık Site benim gibi muhaliflere adı üstünde açık olduğundan, aşağıdaki yazıyı tekrar yayımlıyoruz.

Türk sağının, solunun, ortasının ortak paydası kendi yandaşlarına sağlayacağı kısa vadeli maddi çıkarlardır. Hiçbir zaman için ulusal uzun vadeli çıkar yoktur. Türkiye'de okumuş zengin de ağaç keser, görünürde yoksul olan cahil de ağaç keser... Sinan Çakaloz, referandumun çözüm olmayacağı görüşünde.

Yeniden asker gönderip göndermeme tartışması başladı... Unutmayalım, gerekçesi her ne olur ise olsun –ve hatta Irak halkı destek verse bile- şu anda orada bir işgal var ve gittiğimiz gün biz de bu işgale destek olacağız. Eğer bunu kabul ediyorsak gidelim.

Bugün yine birden fazla konuya değineceğim. Önce satır başlarını vereyim. Kim 500 milyar ister yarışması ve Ankara'daki son benzin istasyonu patlaması.

Bırakın yollar yürümesin. İnsanlar trafikte kalsınlar. Kaç saatte giderlerse gitsinler. Gidemesinler. Çünkü zaten çözdüğünüzü sandığınız durum bu. Varsın daha kötüsü olsun. İstanbul sürekli yeniden yapılıyor. Ama ulaşım süreniz ortalamada değişmiyor.

Sn. Ertuğrul Özkök bu ayki Atlas dergisine bakarsa o kadar çok şey görecek ki. Misket bombaları ile bacağı un eleğine dönmüş çocuğu, yağmalanan bir akıl hastanesindekilerin içler acısı halini. Ve hele külleri. Bir uygarlığın küllerini görecek.

Sanayileşme, kent nüfusunun artması, gelişmenin bir göstergesi midir? Sizce İstanbul, Kocaeli, Bursa gelişmiş kentler midir ve buralarda yaşayan insanlar gelişmiş bir toplumun bireyini mi temsil ederler?

Afrodisias muhteşem bir yerdi. Neredeyse hiç bozulmadan çıkarılmıştı. Kenarında oturduk. Rüzgarın sesi ile hayallere dalıp seyrederken, "70, 80, 90, 100, havada yüz, rampih rampih" vb şeklinde dümbelek eşliğinde bangır bangır bir gürültü duyduk.

Hayaliniz yok, çuvalla paranız varsa neyi anlatacaksınız o parayla? Türk sineması her yapamadığı için bu gerekçelerle teselli buluyor. (Hepimiz de yapamadıklarımız için hep başka şeyleri suçlayarak teselli buluyoruz. Her Türk, her zaman masum ve hatasızdır.)

Görünürdeki ulvi duygunun –aslında istenen mangala çabuk yetişmek- yüceliğine bakın. İnanın bana iki yıl sonra bile gözlerim dolu dolu oldu. Bu kadar gereksiz, bu kadar bencil bir istekte bulunmak ancak bize özgüdür...

Eğer herhangi bir depremde gerçekten üzülseydik bir sonraki depremde yeniden aynı şeyleri yaşamazdık. Artık anlamamız gereken, sorunun yönetenlerde değil, yönetilenlerde, bizde olduğudur. Bizim de bunu anlamamız olası değildir.

Türkiye'de askerlerden yakınanlar; söyleyin Allah aşkına, hangi siviller, hangi konu için ne önerdi ne yaptılar? Türk solu, sağı, ortası, hangisinin ne önerecek hali var? Gecekondulaşmayı sağından soluna adeta teşvik eden siviller mi? İttihat ve Terakki'yi internet sitesi sanan gençlerimiz mi?

Bugün yaşadıklarımızın 30, 40 yıl öncesinin hatalarının sonucu olduğu gibi bir kavram yok bizim için. "Gelecek" ve "biz" yok, "şimdi" ve "ben" var toplumumuzda. Zaten bizim değer yargılarımız bu şekilde olduğu için bu ülke iktidarları böylesi kararlar alabiliyor...

Bugün tek bir süper gücün bulunması ve bu güç odağının kısa ve orta vadede değişmesi olasılığının yoka yakın olması, bu süper güce adeta tapınmanın gerekçesi olamaz. Unutmayın bu süper güce sizden başka tapınanlar da çıkabilir.

Bir ay içinde olanlara bakın: Hava sahasını açtık. Koalisyon içindeyiz, dedik. Birden bire üç Iraklı diplomatın diplomatlıkla bağdaşmayan çalışmalar içinde olduğunu fark ettik. Şimdi biz bu savaşa karşı mı olduk? Destek vermemiş mi olduk?

Bu kadar mı aynı olur bir toplum. Bu kadar mı ders almaz olaylardan. Eğer bir basketbol maçını -coach olarak tanımlanan kişi dahil- idare edemiyorsak, şimdi nasıl olur da Irak krizinin iyi yönetilememesinden şikayetçi oluruz. Sayın okurlar, biz aynıyız.

İktidar olunca ne yapılacağına karar verilmez. Bırakın iktidar olmayı, muhalefetteyken bile ne yapılacağına karar verilmez.

Bir ülkenin kendi sorunları bir savaşa destek vermesi için gerekçe kabul edilebilir mi?

"Konuşmacının sesi yükselirse alkış çıkıyordu zaman zaman. İnsanlar konu ile o kadar ilgisizdiler ki arada itiraz ederlerse neye itiraz ettiklerinin farkında değillerdi..." Espri yapmaya çalışmadığını, hiç abartmadığını söylüyor Sinan Çakaloz. Tüyler ürpertici yaşanmış bir öykü.

"Bir teki bile 'aman ne iyi oldu' demiyordu. Patronlar işin duraksayacağı korkusundan başlayan nedenlerle... olağanüstü rahatsızdı. Açıkça hükümet eleştiriliyordu tezkeresine sahip çıkamadığı için... Bir adım daha öteye gideyim, bu halkın savaş umurunda bile değildir ki hayır desin."

"Türk toplumunun % 99'a yakın bir çoğunluğu ile hemen her konuda temelden farklı düşünen biri için, görünürdeki bu fikir birliğinin ne kadar acı verici olduğunu bilemezsiniz" diyen Sinan Çakaloz, ABD'nin ya da Türk hükümetinin yerinde olsa...

"Ertuğrul Özkök savaşa karşı yapılan gösterilerin aslında Saddam Hüseyin'i güçlendirdiğini, Irak halkının kurtuluşunu geciktirdiğini belirtip, Miloseviç'i bir savaşın durduğunu yazarak, bu savaşa karşı olmanın anlamsızlığını vurgulamıştı...

Açık Site'nin geçen bayram ek vermediğini görünce, bu bayram için de, tatil boyunca sıkılmamanız için bir test hazırladım. Kurban bayramınız kutlu olsun. Eğer keserseniz, umarım kurbanlarınızın bedduasını alıp da yollarda kendiniz kurban olmazsınız.

Evlat acısını bir şekilde (hastalık, ölüm, sakatlık) yaşamış tüm ailelere sesleniyorum. Çocuğunuzun başına gelenleri hak ettiğine hiç inandınız mı? Hayır. Peki neden Iraklı çocuklar hak etsin bombalanmayı?

"Bakın faul kaçabilir, 3 sayılık şut girmeyebilir, anlayabilirim.

Geçen hafta okuduğum yazılar kısaca suçlunun tek kişi olamayacağından tutun da pistte ILS olsaydı ne olurdu veya neden Paris' teki DC-10 kazası dışında tüm kazalar Türkiye'de olduya kadar sorular, yorumlar içeriyordu. Tanrı aşkına bu ülkede bu soruların cevabı belli değil mi?

Aslında iş yok ama işe giden insanlar var. Onlar işe gelip gitsin diye tüketilen benzin var vs. Peki bu olmayan işler için harcanan kaynaklar üretken, gerçekten değer yaratıcı, sanattan spora, çevreden eğitime herhangi bir alana harcansaydı, acaba ne olurdu?

2001 biterken de 2002 için gerek dünyamız, gerekse ülkemiz için umutluyduk veya umutlu olmak istiyorduk. 2002 yeniydi, yeniliklere gebeydi. Şimdi 2003'ten bekliyoruz umutlarımızın gerçekleşmesini. Peki 2002 neden umut versin bize 2003 için? Gelin kısaca hafızamızı yoklayalım...

Yakınlarda Kıbrıs'ta işgalci konumuna düşüp düşmeyeceğimiz tartışılamayadursun, ben acaba konudan bağımsız olarak, sadece tartışma eylemini yapıp yapamayacağımızı sizlerle tartışmak istiyorum. Son derece tartışılabilir bu giriş cümlesinden sonra aslında bu konudaki kesin fikrimi baştan söyleyeyim: