Sinan Çakaloz

Köşe yazarlarının seçim tarihi tartışmalarını irdelemesinin bizi asıl sorunun çözümünden uzaklaştırdığını savunan Sinan Çakaloz, "Tanrı aşkına, ne ilgisi var? Türkiye'de kimin kimden temelde farkı var? Bu nedenle sorun kimin seçileceği değil, kimin seçeceği. İşte sorun bu" görüşünde.

"Sayın okurlar, uzun vadede kalıcı çözüm getirecek önlemleri aldığımızı varsayalım. Peki şu anda ne yapacağız? Özellikle İstanbul ve yeni bir İstanbul olmaya aday kentlerimiz için ne yapmalıyız, kısaca onları tartışmak istiyorum."

"Türkiye'de otobüslerin resmi servislere sokulmadıkları, bir otobüste sigortalara kaldırabileceğinin çok üstünde yüklenildiğinin saptandığı gibi bana göre çok korkunç savlar ileri sürmüşlerdi... Eğer Mercedes firmasının dediği doğruysa, şu anda her yerde yeni facialar yaşanmaması sadece tesadüftür."

"Anayasaya bir madde eklenerek nüfus artış hızı eksiye dönüp, ekside seyir hızı 20 yıl geçmeden Türkiye'nin hiçbir yerine otoyol köprü vb yapılmayacağı, yapılmış olanların da güvenlik bakımları dışında geliştirilmeyeceği belirtilmelidir.

Yeni boğaz ve körfez köprülerinin inşasının rasyonel bir yaklaşımdan uzak olduğunu bir süredir dile getiren –ve anlaşılan ileride de dile getirecek olan- Sinan Çakaloz'un, trafik sıkışıklığı, çarpık yapılaşma, doğa kıyımı gibi sorunlara çözüm önerileri; "Sorunun kaynağı ortadan kaldırılmalı."

Bu hafta da İzmit körfez geçişine muhalefet ediyor Sinan Çakaloz ("Şu anda böyle bir çalışma yok demeyin"). Darıca-Topçular civarında bir yerde öngörülen projenin yolu zaman açısından fazla kısaltmayacağına dikkat çekiyor.

III. Boğaz köprüsü tartışmasına devam: "Bu bir mantık sorunudur ve bu nedenle Malatya'nın da, Konya'nın da, Erzurum'un da sorunudur" diyen Sinan Çakaloz, "yeniden ısıtılıp önümüze koyulacağı belli olan" Çanakkale boğazına köprü projesinin anlamsızlığını irdeliyor.

İstanbul'da Boğaz'a, çözüm getirip getirmeyeceğine bakılmaksızın, 3'üncü bir köprü yapılmak isteniyor. Oysa bu yaklaşımla, 5'incisini ya da 28'incisini de inşa etsek, trafik sorununa çözüm getirmek bir yana, giderek uzaklaşıyoruz.

Sinirli bir insan mısınız, eşiniz sizi seviyor mu, iyi sürücü müsünüz, cinsel hayatınızda başarılı mısınız (hele bu iki soru beni çıldırtır –bu arada sinir anketi de cevaplanmış oldu benim için) ve daha aklınıza gelebilecek bir sürü test.

Hiçbir çakal para karşılığı tanımadığı birisinin katili olmadı, filler bizi hiç yemedi. Hiçbir ayı kafese insan koyup ona hamamda bayılmayı öğretip sonra seyretmedi. Hiçbir köpek çatlakları sıvayıp komşusuna yıkılacak evi satmaya kalkmadı. Tür ayrımcılığına karşı bir yazı...

Yazarımız "Kim 500 Milyar İster?" adlı "bilgi yarışmasını" izleyip sinirlenmiş. "Topluluk önünde bir yarışmada genelde çoğumuzun heyecanlanması ve bildiğini unutması çok garip değil" diyor, "ama o tarihte doğmamış olmak bilmemenin gerekçesi olabilir mi?"

Bir toplumsal eleştiri: "Sınırlı bir sözcük dağarcığı ile konuştuğumuza şaşmamalı" görüşünde Sinan Çakaloz. Zira "yeni fikirler üretemiyoruz, sanayide özgün bir tasarıma imza atamıyoruz, sinemada yeteri kadar yaratıcı olamıyoruz..."

Ülkemizde yeni oluşumlar, lider adayı olduğunu hissettiren kişiler ortaya çıkmaya çalışıyor.

Muhammed Ali'nin hayatını anlatan film, amacın rakibe şiddet uygulamak olduğu boks "sporu"nu yine gündeme getirdi. Sinan Çakaloz, şiddeti yücelten herşeyin yaşamımızdan çıkarılması için seferber olmaya çağırıyor, dahası bu doğrultuda yasakların gerektiğini savunuyor.

"İmam hatip liselerine veya çeşitli kamu dairelerine türban ile girmenin yasaklanarak, aslında bu yasaklamanın ardında yatan nedenin –türban ile başlayıp dini esaslara dayalı devlet kurmaya gidecek sürecin- önlenebileceğine inanmıyorum. Tersine, daha kötü sonuçlar doğurabileceğine inanıyorum."

Kalıcı kurumsal çözüm üretememe sorunumuz bu kez bakkal esnafının neslini korumak için hazırlanan tasarıyla gündemde: Megamarketlerin şehir dışına taşınmasının bakkalları "kurtarmayacağı" ortada, kaldı ki İstanbul'un şehir dışı denilen yerde İzmit'in şehir içi başlıyor.

Aslında işsizlik bir sorun değil, bir sonuçtur. Türkiye'nin temel sorunu nicelik / nitelik orantısı tersine olan nüfus yapısıdır. Bu niteliği az, niceliği büyük yapı Türkiye'de gerek devlet gerek özel sektörde yanlış organizasyonu getirmiştir.

Hürriyet gazetesinin "Kadın sürücülerin önemli bölümü temkinli araç kullanır, kaza yaptıklarında genellikle psikopat erkek sürücüler yüzündendir" varsayımını eleştiren yazarımıza göre bayanların hemen tamamı, aracı 'kullanma' ile 'yürütme' kavramını birbirine karıştırırlar.

Türk insanının genel düşünce sistematiğinde 'biz' yoktur. 'Ben' vardır. Kaybetmek yoktur. Sadece kazanmak vardır. Ben ve kazanmak olarak ortaya çıkan bir düşünce sistematiğinde, sonuç eğer herhangi bir olayda kaybetmekse, doğal olarak da sadece tepki vardır.

Milliyet gazetesinde bir haber: "Yunanlılar çatlıyor." Tanrı aşkına, nedendi bu başlık? Herkesin öngördüğü bir olayın Yunanistan medyasınca dile getirilmesinin çatlamakla kıskanmakla ne ilgisi var?