Haldun Dostoğlu

Bekir Sami Çimen, Abidin Dino, Rahmi Aksungur, Kezban Arca, 1948 ile 1963 arası Alman fotoğrafçıları sergileri bugünlerde dikkat çekenler... Ve plastik sanatlar alanında eleştiri kurumunun bir türlü oluşamaması: Mimar Sinan Güzel Sanatlar Akademisi mezunları sahi ne yapıyor?

Ünlü Osmanlı padişahlarının portresinin de bulunduğu, Osmanlı kültür hazinesinin en önemli parçaları içinde yer alan halı ve inanılmaz güzellikteki kumaş dokumalar, çiniler, savaş gereçleri, günlük yaşama ait eşyalar, objeler "Medicilerden Savoylara Floransa Saraylarında Osmanlı Görkemi" sergisinde

Bir İstanbul aşığı olan Vanmour'un inanılmaz derecede detaylı çalışmalarını biraraya getiren bu tarihi sergiyle Topkapı Sarayı'na sinen bir zaman yolculuğunun tılsımlı kapısı da açılmış oluyor; neredeyse 300 yıl öncesine uzanan bir fotoğraf sergisi gibi....

Türk figür resminde bir hareketi dönüştüren, figür resmine takla attıran, çağ değiştiren o kuşağın önemli temsilcilerinden biri, "desen virtüözü" Mehmet Güleryüz üzerinde duruyoruz ağırlıkla bu hafta. Ve "Modernliğin İki Yüzü – Amsterdam, Berlin" adlı mimarlıkla ilgili sergide.

Bu konsept sergileri o kadar çok açılmaya başladı ki; bir konsept kuruluyor, geliştiriliyor, sonra o konseptin üzerinde de bir iş üretiliyor. "Eller işe, düşünce Tanrıya" sergisinde ise tam tersine sanki "Düşünceyi falan bir yana bırakalım, onu Allah'a havale edelim!

Bu Pazar İstanbul Bienali sona eriyor, sonunda nihayet post Bienal dönemi -tartışmaları- başlıyor. "Zamanın ruhunu" yakalamaya çalışan Bienal ile "Bienalin ruhunu" yakalayamayan sanatçılar arasındaki diferans örneğin... Bir de son dakika Bienal turu rehberimiz var.

Tanıtım bültenlerinin ürkütücü yabancılaştırma potansiyelini sorgulamaya devam. ("Sözcüklere baktım Şebnem Aras için, lisanım aşk diyordu, dualarının rüyasını gören resimler için...") Ve tabii sergiler: "Ömer Uluç'un ve Seyhun Topuz'un sergisini enteresan olarak tespit ettim."

Haftanın sergilerine dikkat çeken Haldun Dostoğlu -"8. Bienalin son üç haftasonu!"- ve Şerif Erol, tuvalle uğraşan ender genç kuşak sanatçılardan Leyla Gediz'in sergi bülteninden yola çıkarak, basın bültenlerinin izleyiciyi yabancılaştırma ve korkuya sevketme potansiyelini tartıştı.

Resim+Heykel+Nesne / Kötü ve Aşık Gözler (Ömer Uluç), Fark-ı Mahsus, Kırk İstasyon (Muammer Yanmaz) ve Avni Arbaş'ın sürmekte olan sergisi ("1940'ların sonralarında Paris'e giden diğer sanatçıların aksine, soyut sevdasına hiç kapılmamış.")

Fantazya Çok Para Yok, Havva'nın Halleri (Serpil Yeter), Acıyı Çizmek (Abidin Dino), Sır Küpü (Leyla Gediz) ve Semiha Berksoy Retrospektifi, yeni açılan sergilerimiz. Ayrıca Cumartesi günü dört serginin son günü, üstelik dördü de Beyoğlu'nda...

Organize İhtilaf, Kopyala Çal Paylaş, Gelecek Demokrasi, Niyetlenerek ya da Niyetlenmeksizin, Minerva Caddesi, Şairin Bahçesi, Randevu, Empatisiz, Düşünce ve Olgu, Disiplinlerarası 11 Sergi, Bizden ve Onlardan, Urartu'da Savaş ve Estetik, Avni Arbaş'ın sergisi...

O sandalyelerin her birinde kimbilir ne hayatlar gizli? Ne hayatlar geçti üzerlerinden? Ve onlar hatıralarıyla birlikte bir mimari yapı içinde korunuyorlar... Haldun Dostoğlu, küçük bir bienal rehberi niteliğindeki sohbetinde, seçilen mekânlara da değiniyor.

Önümüzdeki hafta Cuma akşamı İstanbul 8. Bienal'i açılıyor. Küratörü Dan Cameron diyor ki: "İzleyicilerin bienal temasını olabildiğince açık bir yaklaşımla ele almasından yanayım. Sadece tek bir referans, yani 'şiirsel adalet' kavramının edebi içeriğine gerçekten uymayabilir."

Dan Cameron'un ısrarla üzerinde durduğu bir şey var ki, bence çok önemli. Bu Bienal temasının -"Şiirsel Adalet"- çağrıştırdığı romantizmin aslında hiç olmadığını, böyle bir beklentisinin de olmadığını, kendisinin de romantik biri olmadığını söylüyor.

Bu sene 8. İstanbul Bienal'i Dan Cameron küratörlüğünde ve dört ayrı mekânda gerçekleşecek olan sergilerin teması 'Şiirsel Adalet ' olarak tanıtıldı; 'Poetical Justice'dan tercüme... Haldun Dostoğlu gündemdeki sergilere ve kısaca Dan Cameron'a dikkat çekiyor.

Plastik sanatlar alanında 2001 yılı: "Bu sergiler düzenlenirken önemli olanın, sanatçının mümkün olduğu kadar çok eserini bir araya getirip yanyana asmak olmadığını anlamamız için, üzgünüm ki, bir süre daha beklememiz gerekecek."