Muhterem ve Güzel Radyom,
Günaydın!
3 Kasım 2018, İstanbul. İlk işsiz Pazartesi sabahına uyanıp, kahvemi alıp, yatağın içine girip, Açık Gazete'nin jingle'ini duyduğumda, "Tanrım, bu bir ayrıcalık!" diye düşünmüştüm.
16 Ekim 2024, Samsun. Elimde kahvem, balkonda Açık Gazete'yi dinlerken, radyomun "karasal" yayının bugün 13:00 itibariyle sonlanacağını duyduğumda boğazım düğümlendi, gözlerim doldu.(Ömer ve Özdeş Beylerin sesi üzgün değildi. İlksen Bey'in son günlerde yayınlanan kamuoyunu bildirim mesajında "karasal" sözcüğünü duyduğumda, "Bu işte bir iş var, galiba bir yolunu bulacaklar." diye düşünüp umutlanmıştım.) Ama yine de içim burkuldu.
Güzel Radyom, En 1icik Arkadaşım,
Yıllarca İstanbul'da oturup hiç avlunuza gelemedim ama bugün mutlaka gelirdim. Umarım yeni izin sürecimiz sorunsuz, zeytinyağından kıl çeker gibi gerçekleşir ve seslerinizi çok beklemeden yeniden duyarım. İşin/miz gücün/müz rast gitsin.
Hepinize sımsıkı, sımsıkı sarılır, gözlerinizden öperim. (Bu satırları gözyaşları içinde yazıyorum.)
Muhabbet, sağlıcak ve saygılarımla and of course, in Solidarity,
Ünal Usta
Hamiş: Ben sosyal medyada yokum. Yayınların başlama tarihini mail yoluyla da bildirebilirseniz müteşekkir olurum.
Gör, nasıl yeniden yaratılırım,
Namuslu, genç ellerinle.
Kızlarım,
Oğullarım var gelecekte,
Her biri vazgeçilmez cihan parçası.
Kaç bin yıllık hasretimin koncası,
Gözlerinden,
Gözlerinden öperim,
Bir umudum sende,
Anlıyor musun?
- Ahmed Arif, Anadolu"
