Sevgili Açık Radyo,
Hayatımda ilk kez bir radyonun susturulmasını naklen dinliyorum. Sanki koca bir ormanı kesmeye gelen iş makineleri yoldayken çaresizce ağaçların önünde dikilen insanlardan biri gibi hissediyorum. Uzakta toz bulutu göründü. Geliyor güzel olan şeylerin düşmanlarına memur olmuş eller…
İçimde çocuksu bir mucize beklentisi var. Sanata, yeni bakış açılarına, bilime, kültüre yapılan bu darbe belki de şakadır, belki de yanlışlık vardır...
Kâinatın tüm seslerine olduğu gibi tüm hayallerine de Açık Radyo.
Az sonra orman yerinden dağılacağız, hayat devam edecek. Yarın sabah telefonumdaki 8.00 "Açık Radyo" etiketli alarmım yine çalacak. Çünkü biliyorum ki ne bu iyi titreşimler susacak, ne de aşıladıkları fikirler uçacak, sadece belki şimdi artık günler uzayacak… O da yeniden açılana kadar.
Görüşmek üzere. Herkese çok sevgiler. Yanınızdayız!
Aysun Babacan
