No.447 - Mutlu Noeller – Savaş Bitti

-
Aa
+
a
a
a

Demek Noel gelmişSen ne yaptın pekiBak bir yıl daha geçmişBir yenisi ona eklenivermişDemek Noel gelmişUmarım eğlenirsin Yanında yakınların ve sevdiklerinleEvdeki yaşlılar ve çocuklarlaHep birlikte 

Neşeli, coşkulu NoellerVe de mutlu Yeni YıllarUmalım herşey iyi olsunHiçbir korkuya yer kalmasın           

John Lennon Happy Xmas The War is Over (Mutlu Noeller Savaş Bitti)

Sayın Başkanlar, Başbakanlar, Bakanlar, Parlamenterler, Şirket Başkanları, Yönetim Kurulu Başkanları, Murahhas Âzalar ve diğer Başkanlar...  

Bu Noel gecesinde ailecek sofraya otururken, evdeki yaşlılar ve çocuklar, o her zamanki babacan ve güvenilir gülümsemenizde bir farklılık seziyor olabilirler. Her zamanki gülümsemeniz değil dudağınızın kenarındaki. O her zaman var olan sorunların hep farkında olduğunuzu, ama her zaman hepsinin üstesinden geldiğinizi gösteren o bildik gülümseme değil sanki.  

Havada bir tuhaflık var. İnsanlık tarihinde ender raslanan bir "durum"un içindeyiz sanki ve sanki siz bunun farkındasınız. O tuhaf gülümsemeniz bu yüzden olabilir mi? 

Siz sorunları çözmek için vardınız hep. Yönetmek için vardınız. Varlık sebebiniz buydu. Oysa, bu Noel'e farklı bir durumda giriyorsunuz ve böyle durumlar "yönetilemiyor". Ve siz yönetenler, bunu herkesten iyi biliyorsunuz. 

"Dönülmez akşamın ufkundayız, vakit çok geç" durumları bunlar yani. Ve havada bu korkunun kokusu var. Bir zamanlar ABD Başkanı Roosevelt, o korkunç ekonomik bunalım sırasında "Korkudan başka korkacak şeyimiz yok" demişti ya, işte o cinsten: Bilumum siyasilerin ve yöneticilerin sorun çözmekten vazgeçmek zorunda kaldığı, dehşetten felce uğramış, çarpılmış bir gülümsemeyle bakakaldığı o korkunun kokusu. 

Şimdi siz, çoluk çocuk ailece o mis gibi kızarmış baba hindiye geçmeden önce,  "konvansiyonel olmayan" silahlarla derileri eritilmiş Felluceli insanlar aklınıza gelmiyor olabilir... 

Süslü püslü, ışıltılı pırıltılı çam ağacının dallarına asılı rengârenk çorapların içindeki Noel armağanlarını sevgili çocuklara dağıtma törenine başlamadan önce, uzak bir hastanede çorapsız ayaklı cılız bacaklarından biri kökünden kopmuş halde, elinde plastik oyuncak kamyonuyla yatan 2 yaşındaki Iraklı çocuğu düşünmüyor olabilirsiniz... 

Yemekten sonra, sıra "hazım için" likörlü-konyaklı çikolatalara geldiğinde, çok uzak bir Afrika ülkesinde, sebebi bilinmeyen o tuhaf "baş sallama" hastalığına tutuldukları için, öğütülmüş köklerden oluşan günlük yemeklerini yiyemeyen, ama kendilerine farklı herhangi bir yiyecek –mesela çikolata–  verildiğinde baş sallamaları aniden sona eren küçük kara çocukların gölgesini hemen kafanızdan siliyor olabilirsiniz.    

İlâhiler söylenmiş, yemekler yenmiş, hediyeler, behiyeler sahibini bulmuş, gülünmüş söylenmiş ve artık uyku bedene çökmüşken, yatağa taşıdığınız mutlu -ve haklı olarak azıcık şımarmış- küçüklere son bir kez sarılırken uzak bir sokakta, kafası kopmuş bir büyüğüne sarılmış yatan Iraklı çocuk cesedini ya da Nablus'ta kollarını birbirlerinin omuzuna atmış güle oynaya çarşıya giden iki Filistinli çocuğun bir İsrail askerince aynı anda tek bir kurşunla öldürülmesini zihninize geldiği anda kovuyor olabilirsiniz... 

Noel gecesi çocuklarınızı yatırıp onları sarı derili göçmen dadılarına emanet ettikten sonra şık şıkırdım gittiğiniz dev kulüpte eşiniz dostunuzla dansederken, ABD'nin en saygın üniversitelerden birinin hazırlayıp Britanya'nın en saygın tıp dergilerinden birinde yayımlanan raporunda Irak'ta istila ve işgal sonunda – en çok ölü veren Felluce hariç! – 100 bin sivilin katledildiğini hatırladığınız anda unutuyor ve bu rakamları yalanlayan resmi yalanları hatırlamayı tercih ediyor, çünkü siz de Pentagon gibi "ceset saymıyor" olabilirsiniz... 

Pistte rakseden neşeli Noel Babalar'ı görünce, Noel Baba'nın kızağını çeken kırmızı burunlu ren geyiklerinin küresel ısınma yüzünden yakında tükeneceğini belirten bilimsel raporu unutup bunu yalanlayan resmi politik yalanları aklınıza getirmeyi yeğliyor, çünkü siz de ABD devlet ve şirket yöneticileri gibi kötü şeyleri düşünmek istemiyor, yadsıyor olabilirsiniz... 

Peki hepsini anladık da, Noel gecesi bu çarpık tebessüm neden o zaman? Hadi ama, silelim onu yüzümüzden hemen ve ilâhi Lennon'a  eşlik edip – Harlem çocuk korosu ile – hep birlikte söyleyelim: 

Neşeli, coşkulu NoellerVe de mutlu Yeni YıllarUmalım herşey iyi olsunHiçbir korkuya yer kalmasın...

Devamı haftaya...