New York Times
Yorum-Görüş (Op-Ed) Sayfası
5 Ağustos 2004
Bir ulusun sanatçıları ve müzisyenleri onun sosyal ve siyasi hayatında özel bir yere sahiptir. Amerikalı olmanın ne demek olduğu konusunda yıllar yılı enine boyuna düşündüm. Dünyadaki belirgin kimliğimiz ve konumumuz nedir; bu kimlik ve konum nasıl en iyi taşınır?.İşte bu gibi sorular üzerinde düşündüm. Gurur duyacağımız konuları ele alan, başarısızlıklarımızı eleştiren şarkılar yazmaya çalıştım.
Önümüzdeki seçimin kalbinde de işte bu sorular yatıyor: Biz kimiz, neyi temsil ediyoruz, neden çarpışıyoruz. Şahsen ben, son 25 yıldır parti politikalarının bir adım uzağında durmayı seçtim. Onun yerine, ekonomik adalet, sivil haklar, insancıl bir dış politika, özgürlük ve tüm yurttaşlar için adam gibi bir hayat tarzı gibi bir dizi idealin savunuculuğunu yapmayı tercih ettim. Ama bu yıl, pek çoğumuz için bu seçim, dışında kalınamayacak kadar yüksek riskler içeriyor.
Yaptığım işlerde her zaman zor soruları dile getirmeye çalıştım. Dünyanın en zengin ülkesi, en zayıf durumdaki yurttaşlarına vaatlerini ve sadakatini yerine getirmekte neden bu kadar zorlanıyor? Irk peçesinin ötesini görmekte neden böylesine zorlanmaktayız? Zor zamanlarda, neden değer verdiğimiz şeyleri öldürmeden yapamıyoruz? Bir halk olarak sözlerimizi tutmak neden o kadar kolay ve aynı zamanda sonsuza kadar gerçekleşemeyecek bir şey olarak görünüyor?
John Kerry ile John Edwards’ın bu soruların tümüne cevap verebileceklerini sanmıyorum. Ama, onların doğru soruları sormak ve dürüst çözümlere ulaşmak için çalışma konusunda içten olduklarına inanıyorum. Adilliğe, meraka, açıklığa, tevazua, Amerika’nın tüm yurttaşlarının meselelerine ilgi göstermeye, cesaret ve inanca öncelik veren bir yönetime ihtiyacımız olduğunu görüyorlar.
İnsanların bu değerler konusunda farklı fikirleri var ve bunları hayat geçirme konusunda farklı davranışları oluyor. Bunların bazılarını şarkılarımda dile getirmeye çalıştım. Ama bu değerlerin ne ifade ettiği konusunda kendi fikirlerim de var tabii. İşte bunun içindir ki, aralarında Dave Matthews Band, Pearl Jam, R.E.M, Dixie Chicks, Jurassic 5, James Taylor ve Jackson Browne’ın da bulunduğu birçok müzisyen arkadaşımla elbirliği yapıp bu Ekim’den başlayarak Amerika’da turneler yapmayı planlıyorum. “Değişim İçin Oy” adını taşıyan yeni bir grubun şemsiyesi altında konserler vereceğiz. Amacımız, hem yönetimin gidiş yönünü, hem de Kasım seçimleriyle halihazırdaki yönetimi değiştirmek.
Başka birçok insan gibi ben de 11 Eylül’ün ardından bu ülkenin birlik ve beraberliğe ihtiyacı olduğunu düşündüm. 11 Eylül gibi bir şey görmemiştim. Afganistan’a girilmesi kararını destekledim ve içinde yaşandığımız dönemin ciddiyetinin liderlerimize güç, tevazu ve bilgelik getireceğini umdum. Ama onun yerine Irak’ta gereksiz bir savaşın içine bodoslamasına daldık, delikanlılarımızla genç kızlarımızın hayatlarını, şimdi gerçek olmadığı açığa çıkmış olan sebeplerle heba ettik. Bütçe açığı rekorları kırarken aynı anda da okul sonrası eğitim programları gibi hizmetlerin bütçelerini ya kıstık ya da hepten kestik. Nüfusun en zengin yüzde 1’ine (büyük şirket patronlarına, varlıklı gitaristlere) vergi indirimleri bağışladık, servet dağılımı adaletsizliğini, birbirimizle yaptığımız toplumsal sözleşmeyi yok etme tehlikesini doğuracak ve “bölünmez bir millet” vaadini ortadan kaldıracak kadar artırdık
Tanrı’nın gözünde yaşamlarımız başkalarına saygı, kendimize dürüst olma, ideallerimize bağlılık gibi en iyi insancıl niteliklerin dürüstçe hayata geçirilmesiyle anlam kazanır. Bir ulus ve birer birey olarak ruhumuz ancak böyle tezahür edebilir. Şimdiki Amerikan yönetimi, Amerikan değerlerinin çok uzağına düşmüş durumda. Artık ilerleme zamanı. Yüreklerimizde taşıdığımız ülke bunu bekliyor.
Çeviren: Ömer Madra
